เหตุผลทำไมยิ่งคาดหวังว่าเขาจะเลี้ยงดูคุณ ชีวิตยิ่งจะทุกข์กันไปใหญ่(เตือนสติคนเป็นพ่อแม่)
อย่าคาดหวังอะ จากลูกๆ ต่อให้คุณเลี้ยงใครไว้
เผื่อดูแลคุณยามแก่เฒ่า เขาก็ต้องวุ่นวายกับการงาน
และภาระผูกพันต่างๆ เกินกว่าจะเวลามาช่วยเหลือดูแล
อะไรคุณได้มากนัก อย่าคุณต้องเลิกเอาสุขภาพไปแลก
กับความร่ำรวยได้แล้วมีเงินเท่าไรก็ซื้อสุขภาพคืนมาไม่ได้
ดังนั้น.. ตราบใดที่คุณ ยังมีข้าวปลาอาหารกินอย่างเพียงพอ
มีเงินพอใช้สอยได้ทุกวัน เพียงเท่านี้ก็ดีเหลือหลายแล้ว
อายุเท่านี้แล้ว คุณควรอยู่อย่างเป็นสุข ทุกบ้านต่างก็มีปัญหา
ของตนเอง อย่ามัวไปคิดเปรียบเทียบ แก่งแย่งแข่งดีกัน
ไม่ว่าชื่อเสียง ฐานะในสังคม หรือความก้าวหน้าของเด็กๆ
สิ่งที่ควรจะแข่งกันจริงๆนั้น คือแข่งกันมีความสุข, มีสุขภาพดี
และอายุยืนนาน ส่วนอะไรที่เราเปลี่ยนมันไม่ได้ ก็อย่าไปฝังอกฝังใจ
ให้ป่ วยการและ ทำลายสุขภาพตัวเองเลย อายุป่านนี้แล้ว
ก็ยังเปลี่ยนมันไม่ได้เลย “คนที่ไม่มีลูกเรียกว่าเป็นคนมีบุญ”
ถาม : คือตัวลูกเองไม่มีลูกเป็นของตัวเอง ที่เป็นแบบนี้เป็นเพราะลูกไม่มีบุญใช่ไหมคะ
พระอาจารย์ : มีบุญสิ คนไม่มีลูกจะไปไม่มีบุญได้ยังไง คนมีลูกหน่ะเป็นคนมีกร รม ถามคนมีลูกเขาดูสิ
ถาม : ทำไมคนที่มีลูกถึงมีกรรมละครับ
พระอาจารย์ : เพราะว่าเลี้ยงลูกมันทุกข์ไง เดี๋ยวลูกก็ดื้ อ เดี๋ยวลูกก็ไม่เชื่อฟัง ทำอะไรก็ไม่เชื่อฟัง
หรือลูกไปทำอะไรให้เกิดความเสียหายขึ้นมา พ่อแม่ก็ ต้องทุกข์ลูกไปทำร้ ายข้าวของของคนอื่น พ่อแม่ก็ต้องมารับผิดชอบมาจ่ายค่าเสียหายต่างๆ
งั้นเลี้ยงลูกมันไม่ใช่เป็นของสนุก ต้องหาเงินหาทอง มาให้มีใช้อยู่ตลอดเวลา
ลูกนี่ไม่ต้องหาเลยใช่ไหม อยากจะได้เงินอะไรก็แบมืออย่างเดียวขออย่างเดียว
พ่อแม่นี่กว่าจะหาเงินมาได้สักบาทนี่ต้องเหนื่อยยาก ถ้าไม่มีลูกก็ไม่ต้อง
มาหาเงินมาเลี้ยงลูกให้เหนื่อยยาก เนี่ยเขาถึงเรียกว่าเป็นทุกข์ คนที่ไม่มีลูกหน่ะเรียกว่าเป็นคนมีบุญ เราอย่าไปมี
ลูกล่ะเข้าใจไหม เราเป็นลูกก็ได้แต่อย่าไปมีลูกก็แล้วกัน โตไปก็บวช บวชแล้วสบายไม่ต้องมาเลี้ยงลูกให้ทุกข์
ถาม : ถ้ามีคนสองคน คนหนึ่งมีลูกแล้วอีกคนนึงไม่มีลูก คนที่มีลูกเขาก็เลี้ยงลูกไปด้วยความทุ กข์แล้วก็แก่ไปทั้งคู่ แล้วตอนบั้นปล ายชีวิตคนที่มี
ลูกเขาได้ลูกดี ก็จะดูแลพ่อแม่ยามเจ็ บไข้ได้ป่ วย แต่คนที่ไม่มีลูกก็ไม่มีคนดูแล แล้วใครจะมีกรรมมากกว่ากันคะ
พระอาจา รย์ : คนที่ไม่มีลูกหน่ะสบาย เพราะจะได้พึ่งตนเองได้ จะรู้จักพึ่งตนเอง ถ้าพึ่งไม่ได้ก็ไม่เป็นไร ยังไงก็ต้องลาโ ลกอยู่ดี
แล้วก็โอกาสที่ จะได้ลูกดีมันก็มีน้อยมาก โอกาสได้ลูกไม่ดีมันจะมีมากกว่า แล้วจะมาเสียอกเสียใจมากกว่าคนที่ไม่มีลูก คนที่ไม่มีลูกเขาก็ต้องเตรี ยมตัวพึ่งตัวเขา
เมื่อเขาไม่มีใครมา พึ่งแล้วเขาอยู่กันได้ อย่างเป็นพระนี่ก็ไม่มีลูกใช่ไหม ก็ต้องรู้จักพึ่งตัวเองให้มาก หัดช่วยเหลือตัวเองเอาไว้
เพราะมีลูกก็ใช่ว่าลูกจะอยู่เลี้ยงดูเราเสมอไป ยิ่งเราเลี้ยงเขามาดี เรายิ่งคาดหวังกับเขาไว้มาก ว่าเมื่อเราแก่ขึ้นมาเขาต้องกลับมาเลี้ยงดูเรา
แต่ถ้าเขาเกิดไม่มาดูแลเราละ จะไม่ยิ่งทุกข์ไปใหญ่หรอ บางคนยิ่งแล้วใหญ่ พอมีลูก ลูกมีหลาน เอาหลานมาฝากไว้ให้เลี้ยง
เป็นภาระต่อไปอีก แล้วก็ไม่เคยกลับมาดูแลเราด้วยซ้ำ สิ่งที่ทำให้เราเป็นทุกข์มากที่สุดคือ ความคาดหวัง
เพราะฉะนั้นไม่ต้องคาดหวังอะไรแต่แรกก็ไม่ทุกข์ พึ่งตัวเองให้ได้มากที่สุดก็พอ