เมื่ออายุหลัก 4 ทำแบบนี้ให้ชิน (ดูยังไงก็ไม่แก่)
1.กินอยู่แบบ แ ม ว เดินย่อง
นั่นก็คือกินเหมือนย่องเบา กินช้าๆ
ค่อยๆ กิน กินทีละน้อยๆ กินเบาๆ
กินบ่อยได้แต่อย่ากินเยอะ อย่ากินมูม มาม
ระบบทางเดินอาหาร ไม่ได้ดีเหมือนแต่ก่อนแล้ว
กินแบบ มูม มาม จะสำลัก ขึ้นปาก ขึ้นจมูก เอาได้ง่ายๆ
2.ควรนอนเหมือนคน เ ม า
เมื่ออายุมากแล้ว ต้องนอนให้พอ
หลับให้สนิท อย่าคิดมาก จนนอนไม่หลับ
รู้สึกง่วงก็ให้นอนโดยเฉพาะกลางคืน
นอนอย่าให้เกินสี่ทุ่ม กลางวันถ้ารู้สึกง่วง
ให้หาเวลางีบสักสิบห้านาที ก็ยังดี
จะรู้สึกสดชื่น ขึ้นเยอะ เพราะเริ่มอายุเยอะแล้ว
ร่างกายอ่อนแรง เหนื่ อย อ่อนล้าได้ง่าย
ต้องพักผ่อนให้มากๆ อย่าไปโหมงานหนัก
เหมือนหนุ่มสาว
3.ควรทำตัวเหมือนหมากรุก
ที่บอกว่าควรทำตัวแบบหมาก รุกนั่น
ก็เพราะว่าเวลาจะลุกจะยืน จะเดินจะนั่ง
คิดดีๆ เดินช้าๆ ค่อยๆ คิด ค่อยๆ เดิน
เหมือนการเดินหมาก อย่าพรวดพราด
ล้มลุกคลุกคลาน ขึ้นมาจะลำบาก
ไม่ได้ล้มแค่เราคนเดียว
มันล้มทั้งกระดาน เสียไปทั้งบ้าน
ต้องให้ลูกหลานมาดูแลอีก
4.หัดออกกำลังกายให้เป็นนิสัย
เหมือนว่าหากวันไหน ไม่ได้ออกกำลังกาย
ไม่ได้เอาเหงื่อออก จะรู้สึกหงุ ดหงิด
อะไรทำนองนั้นเลย แล้วเราจะเป็นคนสูงอายุ
ที่สุขภาพแข็งแรง
5.ฝึกอารมณ์ให้เหมือน กิ่ งไม้ไหว
ไหวพริ้วไปตามลมบ้าง นิ่งบ้างเงียบบ้าง
บางครั้งไม่ได้ดั่งใจบ้าง ก็ให้เข้าใจได้ว่า
มันเป็นกฏของธรรมชาติ ที่ย่อมเกิด
ตั้งอยู่และดับไป เหมือนเวลากิ่งไม้หั ก
ไม่เห็นมันร้อง ไห้ฟูมฟาย เสียอกเสียใจ
แต่มันจะรีบงอกกิ่งใหม่เพื่อ ฟื้นฟูตัวเองขึ้น
มาทดแทนให้เร็วที่สุด เราเองก็เช่นกัน
เมื่อถึงเวลา สูญเสียสิ่งใดก็ต้องเข้าใจมันให้เร็วที่สุด
เอาธรรมะที่มีธรรมชาติ เป็นแบบอย่างมาทดแทน
ความเสียใจแล้วชีวิต ในบั้นปลายก็จะมีความสุข
ด้วยความเข้าใจ ธรรมะที่เป็นธรรมชาติ
ของความเป็น ธรรมดา นั่นเอง
6.ต้องบิน ออกจากรังให้เหมือนนก
นกที่นอนอยู่กับรัง เป็นนกที่กำลัง กกไข่
เราอายุปูนนี้แล้ว จะเอาไข่ที่ไหนมาก
ลูกหลานที่เคยกก ก็พากันบินออกจากรัง
ไปสร้างรังใหม่ กันหมดแล้ว ไข่ที่มี
ก็ไม่มีโอกาสได้ฟัก เป็นตัวแล้ว
รีบบินออกจากรังเหมือนนก
เมื่อยังบินไหว อย่านั่งจับเจ่า เบื่อเซง
อยู่กับบ้าน ตลอดวันตลอดคืน
จนกลายเป็น คนติดเก้าอี้ติดเตี ยงไป
จะบินไปใกล้ไปไกลขอให้บิน
ออกไปบ้างยิ่งไปเที่ยวต่างจังหวัด
ต่างประเทศได้ ยิ่งดีเลย คนที่ได้ไปเที่ยวไกลๆ
จะเป็นคนสดชื่นไม่เหี่ ยวเฉา
ไม่เหมือนพวกคนชรา ที่ติ ดเตี ยง
ไม่นาน ก็กลับบ้านเก่า