คนสมัยนี้ไม่มีลูก เป็นลาภอันประเสริฐ อ่ านแล้วจะเข้าใจมากขึ้น
เคยได้ยินคนที่เขาพูดกันว่า คนที่ไม่มีลูกเขามักจะมีบุญ..
เราก็สงสัยและตั้งคำถาม หลายๆข้อ ว่าคนที่เขาไม่มีลูกนั้นมีบุญจริงหรอ
ทำไมถึงเป็นแบบนั้นล่ะ เลยไปเจอ บ ท ค ว า ม หนึ่ง เขาได้กล่าวเอาไว้ว่า
อย่าคาดหวังอะ จากลูกๆ ต่อให้คุณเลี้ยงใครไว้เผื่อดูแลคุณ ย า ม แก่เฒ่า
เขาก็ต้องวุ่นวาย กับการงานและภาระผูกพันต่างๆ เกินกว่าจะเวลามาช่วยเหลือ
ดูแลอะไรคุณได้มากนัก อย่าคุณต้องเลิกเอา สุขภาพไปแลกกับความร่ำรวย
ได้แล้วมีเงินเท่าไร ก็ซื้อสุขภาพคืนมาไม่ได้
ดังนั้น.. ตราบใดที่คุณยังมีข้าวปลาอาหารกินอย่างเพียงพอ
มีเงินพอใช้สอยได้ทุกวัน เพียงเท่านี้ก็ดีเหลือหลายแล้ว อายุเท่านี้แล้ว
คุณควรอยู่อย่างเป็นสุข ทุกบ้านต่างก็มีปัญหาของตนเอง อย่ามัวไป
คิดเปรียบเทียบ แก่งแย่งแข่งดีกัน ไม่ว่าชื่อเสียง ฐานะในสังคม
หรือความก้าวหน้าของเด็กๆ
สิ่งที่ควรจะแข่งกันจริงๆนั้น คือแข่งกันมีความสุข, มีสุขภาพดี และอายุยืนนาน
ส่วนอะไรที่เราเปลี่ยนมันไม่ได้ ก็อย่าไปฝังอกฝังใจ ให้ป่ว ยการและทำลาย
สุขภาพตัวเองเลย อายุป่านนี้แล้วก็ยังเปลี่ยนมันไม่ได้เลย
“คนที่ไม่มีลูกเรียกว่าเป็นคนมีบุญ”
ถาม : คือตัวลูกเองไม่มีลูกเป็นของตัวเอง
ที่เป็นแบบนี้เป็นเพราะ ลูกไม่มีบุญใช่ไหมคะ
พระอาจารย์ : มีบุญสิ คนไม่มีลูกจะไปไม่มีบุญได้ยังไง
คนมีลูกหน่ะเป็นคนมีกร รม ถามคนมีลูกเขาดูสิ
ถาม : ทำไมคนที่มีลูกถึงมีกร รมละครับ
พระอาจารย์ : เพราะว่าเลี้ยงลูกมันทุกข์ไง เดี๋ยวลูกก็ดื้อ
เดี๋ยวลูกก็ไม่เชื่อฟัง ทำอะไรก็ไม่เชื่อฟัง หรือลูกไปทำอะไรให้เกิด
ความเสียหายขึ้นมา พ่อแม่ก็ ต้องทุกข์ ลูกไปทำร้ายข้าวของของคนอื่น
พ่อแม่ก็ต้องมารับผิ ด ชอบมาจ่ายค่าเสียหายต่างๆ งั้นเลี้ยงลูกมันไม่ใช่เป็นของสนุก
ต้องหาเงินหาทอง มาให้มีใช้อยู่ตลอดเวลา ลูกนี่ไม่ ต้องหาเลยใช่ไหม
อยากจะได้เงินอะไรก็ แบมืออย่างเดียวขออย่างเดียว พ่อแม่นี่กว่าจะหาเงินมา
ได้สักบาทนี่ต้อง เหนื่ อยยาก ถ้าไม่มีลูกก็ไม่ต้องมาหาเงินมาเลี้ยงลูก
ให้เหนื่ อยยาก เนี่ยเขาถึงเรียกว่าเป็นทุกข์ คนที่ไม่มีลูกหน่ะเรียกว่า
เป็นคนมีบุญ เราอย่าไปมี ลูกล่ะเข้าใจไหม เราเป็นลูกก็ได้แต่อย่าไปมีลูกก็แล้วกัน
โตไปก็บวช บวชแล้วสบายไม่ต้องมาเลี้ยงลูกให้ทุกข์
ถาม : ถ้ามีคนสองคน คนหนึ่งมีลูกแล้วอีกคนนึงไม่มีลูก
คนที่มีลูกเขาก็เลี้ยงลูกไปด้วยความทุกข์แล้วก็แก่ไปทั้งคู่
แล้วตอนบั้นปลายชีวิตคนที่มี ลูกเขาได้ลูกดีก็จะดูแลพ่อแม่ย ามเจ็ บไข้ได้ป่ วย
แต่คนที่ไม่มีลูกก็ไม่มีคนดูแล แล้วใครจะมีกร รมมากกว่ากันคะ
พระอาจารย์ : คนที่ไม่มีลูกหน่ะสบาย เพราะจะได้พึ่งตนเองได้
จะรู้จักพึ่งตนเอง ถ้าพึ่งไม่ได้ก็ไม่มีชีวิตอยู่ต่อ ก็ไม่เป็นไรยังไง
ก็ต้องถึงวันนั้นอยู่ดี แล้วก็โอกาสที่
จะได้ลูกดีมันก็มีน้อยมากโอกาส ได้ลูกไม่ดีมันจะมีมากกว่า
แล้วจะมาเสียอกเสียใจมากกว่าคนที่ไม่มีลูก
คนที่ไม่มีลูกเขาก็ต้องเตรียมตัวพึ่งตัวเขา
เมื่อเขาไม่มีใครมาพึ่งแล้วเขาอยู่กันได้ อย่างเป็นพระนี่ก็ไม่มีลูกใช่ไหม
ก็ต้องรู้จักพึ่งตัวเองให้มาก หัดช่วยเหลือตัวเองเอาไว้ เพราะมีลูก
ก็ใช่ว่าลูกจะอยู่เลี้ยงดูเราเสมอไป ยิ่งเราเลี้ยงเขามาดี
เรายิ่งคาดหวังกับเขาไว้มาก ว่าเมื่อเราแก่ขึ้นมาเขาต้องกลับมาเลี้ยงดูเรา
แต่ถ้าเขาเกิดไม่มาดูแลเราละ จะไม่ยิ่งทุกข์ไปใหญ่หรอ
บางคนยิ่งแล้วใหญ่ พอมีลูก ลูกมีหลาน เอาหลานมาฝากไว้ให้เลี้ยง
เป็นภาระต่อไปอีก แล้วก็ไม่เคยกลับมาดูแลเราด้วยซ้ำ
สิ่งที่ทำให้เราเป็นทุกข์มากที่สุดคือ ความคาดหวัง
เพราะฉะนั้น ไม่ต้องคาดหวังอะไรแต่แรกก็ไม่ทุกข์
พึ่งตัวเองให้ได้มากที่สุดก็พอ